مسعود زين العابدين

حضرت امام(ره) از همان ابتدای نهضت با سلسله درس­های حکومت اسلامی، گفتمان انقلاب اسلامی را تبیین نموده بود. از همان ابتدا مشخص بود که انقلابیون صرفا به دنبال تغییر نظام سیاسی نیستند و اهداف بالاتری را دنبال می کنند اما تمدن غرب، تصور واضحی از این تحول بزرگ نداشت و حتی وقتی اصل ولایت فقیه در قانون اساسی به تصویب می­رسید، نهایت ارزیابی آن­ها این بود که این نوع از حکومت، چیزی شبیه به سیستم­های دیکتاتوری دینی موجود در کشورهای حاشیه خلیج فارس است و به راحتی می­توان با جمهوری اسلامی نیز بر سر منافع ملی­اش معامله کرد. آن روزها، انقلاب اسلامی صرفا یک سری ادعا بود که روی کاغذ نوشته شده بود و یا در دروس بزرگان انقلاب تدریس و بحث شده بود. این گفته­ها و نوشته­ها از قبیل ولایت فقیه، انقلاب اسلامی، صدور انقلاب، انقلاب همه مستضعفان عالم، تقابل اسلام امریکایی و اسلام ناب محمدی(ص) و... تنها مدعیاتی نظری جلوه می­کرد که عده­ای انقلابیِ داغ­کرده، به زبان می­آورند. بر اساس همین تحلیل بود که در روزهای آغازین پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تمدن غرب و شرق آن زمان به سرکردگی امریکا و شوروی، جمهوری اسلامی را صرفا یک مزاحم تلقی می­کردند.